Bókaútgáfan Hólar

Í SPENNU, sem er sakamálablað, er að finna nokkrar gamansögur.  Hér koma þær:

Guðlaugur Þór Þórðarson, núverandi heilbrigðisráðherra og sjálfstæðismaður, er mikill knattspyrnuáhugamaður og fylgist grannt með öllu boltasparki í sjónvarpinu.  Og það var einmitt yfir slíku sjónvarpsefni í kringum jólin 2006 sem hann varð fyrir því óláni að reka sig í kertaljós.  Var hann klæddur í nælonskyrtu og brann hún við húð hans með þeim afleiðingum að hann varð að dvelja nokkra daga á sjúkrahúsi vegna sára sinna.

Þessu óhappi fylgdu vissulega mikil óhljóð.  Þrátt fyrir hávær sársaukakvein kom þó ekkert af heimilisfólkinu til að aðstoða Guðlaug í þessum hremmingum.  Þótti honum það í hæsta máta undarlegt, þar sem lætin voru af þeim toga að það hefði ekki átt að fara framhjá neinum í húsinu, að eitthvað meira en lítið hafði gerst.  Það var því með nokkrum þjósti sem Guðlaugur spurði elsta barnið á heimilinu hvort að það hefði ekki heyrt hrópin í sér og köllin.

„Jú,“ svaraði barnið.

„Og af hverju komstu mér þá ekki til hjálpar?“ spurði Guðlaugur því næst.

„Æ, ég hélt bara að Liverpool hefði fengið á sig mark!“

*

Séra Valdimar Eylands fæddist á Tittlingastöðum í Víðidal í Þorkelshólshreppi í Vestur- Húnavatnssýslu árið 1901.  Þar ólst hann ennfremur upp, en flutti vestur til Kanada í árslok 921, hvar hann starfaði sem prestur mestan hluta ævinnar, meðal annars hjá íslenskum söfnuðum.  Einnig var hann prestur um eins árs skeið á Útskálum í Garði er hann og séra Eiríkur Sv. Brynjólfsson skiptu á prestaköllum.  

Vafalítið finnast huggulegri bæjarheiti en það sem æskuheimili Valdimars bar, enda fór það svo að þegar hann á fullorðinsárum var spurður að því hvaðan hann væri, hikaði hann eilítið en síðan kom svarið:

„Frá Smáfuglastöðum.“

*

Það var fyrir mörgum árum sem ritstjórar Morgunblaðsins örkuðu brúnaþungir inn í blómabúð í Reykjavík og báðu um þann stærsta og fallegasta blómavönd sem til væri.  Þeir ætluðu að færa hann gamalli konu í sárabætur af þeirri ástæðu að meinleg innsláttarvilla hafði slæðst inn í minningargrein um bróður hennar og gert hana sjálfa að bölvuðum óþverra í hugum þeirra sem ekki þekktu til. 

Í minningargreininni átti að standa:

„Síðustu árin dvaldist hann hjá systur sinni í Hveragerði....“

En útkoman varð:

„Síðustu árin kvaldist hann hjá systur sinni í Hveragerði...“

*

Stúdentsefni við Menntaskólann á Akureyri áttu einhverju sinni að skrifa ritgerð á prófi og voru ritgerðarefnin fjögur: Líkamsrækt, Hallgrímur Pétursson. Fiskar og Gróðurmold.  Vitaskuld átti hver nemandi bara að velja eitt af þessum viðfangsefnum, en einn þeirra kom þeim öllum fyrir í sinni ritgerðarsmíð og var hún svohljóðandi:

„Líkamsrækt Hallgríms Péturssonar var aldrei upp á marga fiska enda er hann löngu orðinn að gróðurmold.“

*

Ingólfur Bjarni Sigfússon var að lesa fréttir á Stöð 2 og varaði þá meðal annars við óhollustu í tilteknum matvælum.  Fréttinni lauk hann á þennan veg:

„Þetta á einkum við um vanfærar konur á barneignaraldri.“

*

Aðalsteini Jónssyni á Vaðbrekku, föður hagyrðinganna Hákonar og Ragnars Inga og þeirra systkina, þótti gott að fá sér í staupinu og kom þá fyrir að hann drakk nokkuð ótæpilega; stundum svo mikið að hann endaði gleðskapinn útafliggjandi í nánum félagsskap við óminnishegrann.

Aðalsteinn vildi þó ekki viðurkenna að hann ætti við áfengisvandamál að stríða – fyrr en hann var orðinn fjörgamall og kominn í hjólastól.  Hann var þá inntur eftir því, hvernig þetta lýsti sér og ekki stóð á svarinu frekar en venjulega:

„Haldið þið kannski að það sé ekki vandamál að komast ekki hjálparlaust í vínskápinn?“

*

Snorri Hallgrímsson, læknaprófessor, gerði eitt sinn að lærbroti á konu, sem var mjög feitlagin.  Daginn eftir, þegar prófessorinn kom á stofugang, spurði konan, hvort ekki hefði verið erfitt að komast að þessu.

„Jú, blessaðar verið þér,“ ansaði hann.  „Það sá í iljarnar á mér þegar ég var kominn inn að beini.“

*

Hinn góðkunni tónlistarmaður, Magnús Kjartansson, var að leika fyrir dansi á Hótel Sögu ásamt hljómsveit sinni þegar til hans kemur eldri maður og biður hann með þjósti nokkrum að lækka í tónlistinni.

Magnúsi blöskraði frekjugangurinn og segir:

„Heyrðu góði! Ættir þú ekki frekar að vera hinum megin við götuna?“ 

Ballgesturinn skildi ekki alveg hvað Magnús átti við, en spurði þó:

„Hver fjandinn er þar?“ 

Og svarið kom um hæl:

„Þjóðminjasafnið.“ 

*

Ragnar Bjarnason hefur staðið á sviðinu lengur en elstu menn muna og verður bara betri með aldrinum ef eitthvað er.  Hann á að baki áratuga söngferil, en hefur þó jafnframt fengist við önnur störf samhliða tónlistinni, svo sem leigubílaakstur.

Eitt sinn, um miðja nótt, settist ung stúlka á stuttu pilsi upp í leigubílinn hjá Ragnari og þegar staðnæmst var fyrir utan heimili hennar, kom í ljós að hún átti ekki fyrir farinu.

„Hvað ætlarðu að gera í því?“ spurði Ragnar og leit aftur í til hennar.

Þá lyfti hún upp pilsinu svo að sá í það allra heilagasta og spurði:

„Má ég borga með þessu?“ 

Ragnar lét þetta ekki koma sér úr jafnvægi og svaraði um hæl:

„Áttu ekki eitthvað smærra, góða?“

*

Pétur Kristjánsson, sem lést langt um aldur fram, er eitt af stærstu nöfnunum í íslenskri tónlistarsögu.  Hann var söngvari margra af þekktustu hljómsveitum landsins, þar á meðal Pelican og Paradís svo að einungis tvær séu nefndar.

Eftir að Pétur var hættur hinu eiginlega hljómsveitastússi tróð hann stundum upp með hinum og þessum hljómsveitum, sér og öðrum til óblandinnar ánægju.  Ein af þessum hljómsveitum var Sálin hans Jóns míns og þegar kom að því að kynna gamla brýnið inn á sviðið þá gerði Stefán Hilmarsson það iðulega með þessum orðum:

„Góðir gestir, næstur stígur á svið Pétur Kristjánsson.  Hann hefur engu gleymt – nema textunum.“

*

Í 200 mílna þorskastríðinu fengu Bretar að kynnast ýmsum brögðum af hálfu Íslendinga.  Freigátur hennar hátignar fylgdu íslensku varðskipunum eins og skuggi og þegar þau nálguðust bresku togarana fóru þær að senda út viðvaranir til þeirra, greindu þá meðal annars frá staðsetningu varðskipanna, stefnu þeirra og hraða.

Varðskipsmennirnir tóku þennan boðskap upp á segulband og sendu hann síðan út við önnur tækifæri.  Þá sendu freygáturnar út tilkynningar um, að þetta væri fölsk viðvörun.  Þetta tóku varðskipsmenninrir einnig upp á segulband og notuðu þegar freygáturnar voru að senda út raunverulegar viðvaranir.

Þetta var mikið talstöðvastríð, en fyrir utan að plata Bretana með þessum hætti, þá tóku varðskipsmennirnir upp á því að spila tónlist í talstöðvunum.  Voru þeir fljótir að átta sig á því að það var einkum einn íslenskur tónlistarmaður sem fór verulega í taugarnar á andstæðingunum, nefnilega Megas.  Var hann þar af leiðandi spilaður í gegnum talstöðvarnar jafnt nótt sem nýtan dag, Bretunum, sem sögðust „aldrei hafa heyrt aðra eins hörmung“, til hins mesta ergelsis.

Hefurðu lesið SPENNU?  Hún fæst í næstu bókabúð og er æsispennandi lesning. 

Tímaritið SPENNA hefur hug á því að birta dulrænar frásagnir.  Átt þú einhverjar slíkar í fórum þínum?   Þyrfti helst að fylla út í A-4 síðu hið minnsta.  Ef svo er, þá mættirðu senda póst á holar@simnet.is og láta vita af þér.

 SPENNA er flytur annars að meginefni sannar sakamálasögur en einnig íslenskan fróðleik og gamanmál.  Hefurðu lesið nýjustu SPENNU?  Hún fæst í næstu bókabúð.

Er að velta því fyrir mér hvort að ekki sé kominn tími á utanþingsstjórn.  Sú ríkisstjórn, sem nú situr og hefur einhvern mesta meirihluta, sem sögur fara af, á bak við sig er gjörsamlega getulaus og engu líkara en hver og einn í ríksstjórninni hafi fengið kæruleysissprautu daginn eftir að hún var mynduð.  Enginn þar hefur áhuga á því  að fara ofan í saumana á eftirlaunamálinu skelfilega, verðbólgan æðir áfram, stýrivextir eru skuggalega háir, verðbætur á lánum hafa sligað marga og munu gera út af við enn fleiri áður en langt um líður og atvinnuleysi er að aukast.  Þetta getur varla talist glæsilegt ástand og fyrst þingheimur ræður ekki við þetta þá ætti að fela fólki utan þings að bæta þarna úr.   Væri ekki kjörið að virkja menn á borð við Sigurð G. Guðjónsson, lögfræðing, og Guðmund Ólafsson, hagfræðing, til að koma skikki á hlutina og það sem fyrst?  Fleira gott fólk mætti nefna í þessu sambandi, en ekki verður farið nánar út í þá sálma hér og nú.